Gerard en Janneke werden begin 2018 door de GZB uitgezonden naar Schwerin (gedetacheerd bij ECM). Ruim een jaar lang verdiepten ze zich in de taal en de cultuur van hun nieuwe woonplaats en oriënteerden ze zich op missionaire mogelijkheden. De keuze viel uiteindelijk op Lankow, een wijk met veel 'Plattenbau', net als de Dreesch, maar met eigen uitdagingen.

Er wonen vooral Duitsers, minder migranten, en de gemiddelde leeftijd is hoger. Er is veel eenzaamheid en isolement; meer dan de helft van de wijk bestaat uit eenpersoonshuishoudens. “Er hangt een sfeer van: beter wordt het toch niet”, zegt Gerard. “Ik vind het hopeloos. Veel mensen wachten simpelweg op het einde.”

Regenboog

Gerard en Janneke werden op verschillende manieren bevestigd in hun keuze voor Lankow. “We hadden bijvoorbeeld een gesprek met de locoburgemeester van Schwerin”, vertelt Gerard. “Toen we hem vroegen waar we de stad het beste zouden kunnen dienen, zei hij direct: Lankow.”

Het vinden van een geschikte woning was een heel praktische bevestiging. Woningen met meer dan twee slaapkamers zijn er amper in Lankow, maar door een pilotproject van een woningbouwvereniging konden Gerard en Janneke een ruim appartement midden in de wijk krijgen.

Precies boven die flat zagen ze op een dag een regenboog. Janneke: “Het liet ons zien dat God hier allang aan het werk is. We hoeven ons niet af te vragen: waar of hoe zullen we beginnen? We kunnen simpelweg aansluiten bij wat God hier al doet.”

Afval prikken

Op een kleine, vergrijsde gemeente aan de rand van de wijk na is de kerk volledig afwezig in Lankow. Gerard en Janneke verlangen ernaar om mensen met Jezus in aanraking te brengen, zodat een nieuwe christelijke gemeenschap kan ontstaan.

Het klinkt als een immense opgave, maar Gerard en Janneke beginnen heel eenvoudig en klein: rondjes lopen door de wijk, afval prikken, sociale instanties in de wijk bezoeken, kennismaken met de dame van de kiosk (het sociale knooppunt in Lankow), een verloederde speeltuin opknappen... “Negen van de tien keer blijven mensen staan en raak je aan de praat”, zegt Janneke.

Uit de gesprekken blijkt dat veel wijkbewoners een plek missen om gemeenschap te beleven. Daar willen Gerard en Janneke de komende tijd op inzetten. “Na een halfjaar oriëntatie willen we nu onderzoeken hoe we mensen bij elkaar kunnen brengen. We willen gelegenheden creëren om elkaar te ontmoeten én om Jezus te leren kennen.”

Rots

Als slogan voor hun project hebben Gerard en Janneke gekozen voor: 'Wir sehen uns in Lankow' (we zien elkaar in Lankow). Ze willen stimuleren dat de mensen in de wijk elkaar werkelijk zien, omdat ieder waardevol is en iedereen wat kan bijdragen.

Kort na hun aankomst in Lankow konden Gerard en Janneke hier al een begin mee maken door een kleine huiskring te vormen van een paar buren die ze leerden kennen en die interesse in het geloof toonden. Ze zijn nieuwsgierig en stellen veel vragen. “Wij mogen hen begeleiden richting Jezus.”

De grote plannen die Gerard en Janneke hebben – zoals barbecues en spelmiddagen op een centraal grasveld – staan voorlopig in de ijskast in verband met de maatregelen om het coronavirus te bestrijden. “We mogen geen mensen samenbrengen, terwijl dat juist ons verlangen is”, vertellen ze.

Toch vinden ze manieren om hun werk voort te zetten. Zo hebben ze een WhatsAppgroep gemaakt voor hun huiskring, waar Gerard de twee weken voor en de week na Pasen iedere dag een podcast plaatste over een Bijbelverhaal. “Inmiddels zijn we begonnen met het doorwerken van het Marcus-evangelie”, zegt Gerard. “Twee of drie keer per week stuur ik een spraakbericht.”

In de paastijd organiseerden Gerard en Janneke ook een paar spontane acties. Zo beschilderden ze met hun huiskring een aantal lakens met de woorden 'Frohe Ostern' en 'Wir feiern' (foto). Op het laatste laken konden voorbijgangers schrijven wat zij met Pasen vieren.

“Op Stille Zaterdag hebben we verder bij alle buren een bloem voor de deur gelegd met een paasgroet eraan”, vertellen ze. “Op de acties werd heel positief gereageerd. Hopelijk helpen dit soort kleine initiatieven om het vertrouwen van mensen te winnen en hen daardoor in de toekomst makkelijker bij nieuwe initiatieven te betrekken.”

“Wat ons in persoonlijke gesprekken opvalt, is dat sommige mensen snel argwanend worden van de coronamaatregelen”, zegt Gerard. “Ik heb meermaals gehoord en gelezen dat mensen bang zijn dat we terugkeren naar de DDR, met machten die over ons beslissen, onze rechten afpakken en het slecht met ons voor hebben. In gesprekken proberen wij te wijzen op onze Rots, die ook in stormen vaststaat. Vertrouwen op Hem geeft ons vrede, ook als de toekomst onzeker is.”

Volg en ondersteun het werk van Gerard en Janneke via www.ecmnederland.nl/dewit.