Op zoek naar licht in Europa
Zelfs als het koud is en regent hoor je ze nog vrolijke geluiden maken
Als je een geestelijk weerbericht voor Europa zou moeten opstellen, zou je waarschijnlijk uitkomen bij gitzwarte wolken en onophoudelijke slagregens. Het gemoed en de zorgen van mensen spreken van een verduisterde hemel. Een wolkendek dat geen licht meer doorlaat. Waar is onze hoop? Wat geeft ons moed? We vroegen een paar zendingswerkers waar zij nog licht zien.
Schwerin, Dominik de Bruijne
“Gelukkig zie ik nog veel licht om mij heen. Ik zie bijvoorbeeld licht als ik zie met hoeveel liefde de zendingswerkers in het Patchwork Center, ons wijkcentrum in Schwerin, zich voor hun medemens inzetten. Ik zie licht als ik zie met hoeveel enthousiasme christenen van buiten voor korte of langere tijd meedraaien in het Patchwork Center. Ik zie licht als ik zie dat mensen in Noordoost-Duitsland Jezus leren kennen en er nieuwe gemeentes ontstaan. Ik zie licht als ik zie dat de levens van mensen daardoor positief veranderen.
Ik zie ook licht als ik zie hoezeer God ons nog zegent, ondanks dat wij in het Westen vaak zo ondankbaar zijn. Er is meer dan genoeg te eten, er is een goede gezondheidszorg, goede scholen, goede wegen. Zowel in Duitsland als in Nederland kan ik veilig over straat en ik kan in een halve dag van Nederland naar Schwerin reizen.
Daarnaast kan ik enorm genieten van de natuur. Soms voel ik me op een grauwe dag wat somber, maar als ik dan een koolmees hoor, vrolijkt me dat weer op. Die beesten zijn zo grappig en vrolijk. Zelfs als het koud is en regent hoor je ze nog vrolijke geluiden maken. Er schijnt dus nog heel wat licht in deze donkere wereld!”
“Ik zie licht om mij heen bij de mensen die ik ontmoet. Mensen die door de gebrokenheid heen hun verhaal doen. Die ruimte voelen om kwetsbaar te zijn. Die soms moeten huilen, waardoor er ruimte ontstaat voor hun verdriet.
Ik zie licht op het moment dat je een picknick organiseert en buurtgenoten elkaar voor het eerst leren kennen en elkaar een paar weken later helpen bij de aanleg van een tuin, omdat iemand in een rolstoel zit. Ik zie licht om mij heen, omdat ieder persoon die ik zie en ontmoet iets van God in zich heeft. En ik zie licht om mij heen bij mensen die zoeken naar God en zich afvragen of er meer is in dit leven. Dit gaat vaak met vallen en opstaan, maar elk klein stapje is een beetje meer licht in deze wereld.”
Câmpina, Jeroen Baks
I“La masă, aan tafel. Een plek van verbinding en relatie. Een plek waar verhalen verteld en harten gedeeld worden. Wat een Godswonder dat we al vijf jaar lang mogen koken voor de mensen van de gaarkeuken. Minstens net zo belangrijk als deze maaltijden is het met hen aan tafel zitten tijdens onze maandelijkse vieringen. Op deze momenten proeven we van de liefde van Jezus en leren we Hem stapje voor stapje beter kennen. Dat smaakt naar meer!”
Schwerin, Gerard de Wit
“Ik zie veel licht in onze ‘Schnatterecke’, een open koffieronde tussen de flats van onze wijk. Ik ontmoette er een oude vrouw, die bij de kerk betrokken was, maar daar door lichamelijke gebreken niet meer heen kan. Ze vroeg zich af of God eigenlijk wel spreekt, maar vertelde gaandeweg over bijzondere momenten in haar leven waarin ze Gods aanwezigheid merkte. Daarmee beantwoordde ze haar eigen vraag en sprak ze uit hoe fijn het was om hier met iemand over te praten. Al haar bekenden verklaren haar voor gek als ze zoiets vertelt (‘Du hast doch einen Vogel’).
Ik sprak met een man over helden die zich inzetten voor het goede. We kwamen tot de conclusie dat we zelf ook wel zo’n held willen zijn. Maar wat is dan precies het goede? Waarvoor vechten wij? En wat hindert om goed te doen? En wat bedoelt Jezus met: ‘Gelukkig zijn zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want ze zullen verzadigd worden’? Mooie vragen en een fantastische belofte van Jezus; het zette ons beiden aan het denken.”
Rostock, Gerrit van Dijk
“Waar zie ik licht om ons heen? Ik zie licht als ik naar Mirko en z'n moeder kijk. Ze wonen samen in een kleine flat in ons stadsdeel en ze hebben allebei een rugzak vol pijnlijke herinneringen uit het verleden. En toch – de Heilige Geest werkt in hen en ze ontdekken iedere week meer over Jezus. Hij wordt steeds belangrijker in hun leven. God zoekt dus actief mensen in onze wijk op!
Ik zie licht als ik naar Jason en z'n moeder Jessy kijk. Jason heeft ons leren kennen via onze mobiele huiswerkbegeleiding. Hij heeft best wat problemen op school en hij wordt soms zo boos dat hij niet echt aanspreekbaar is. Jessy merkt dat en vindt dat erg moeilijk om te zien. Toch durft ze nu hulp aan te nemen en krijgt Jason begeleiding van sociaal werkers. Jessy is bijna iedere dag in onze Haltepunkt E-woonkamer te vinden. Ze voelt zich thuis.
Ik zie licht als ik kijk naar ons straatcafé. God geeft ons de kracht en het uithoudingsvermogen om mensen te ontmoeten en naar hen te luisteren. Iedereen mag komen. En je mag op adem komen. Gewoon je verhaal vertellen.”
Maastricht, Tjerk van Dijk
Waar zie ik licht om mij heen? Persoonlijk: door elke ochtend voordat iedereen wakker is samen met Jezus door Maastricht te lopen. Ik loop door de straten en de wijken en sta open voor wat God tegen me te zeggen heeft. Het doet veel met mij. Ik ervaar de goedheid van de Heer. Hij is bij mij. Ik ben verbonden met Hem en Hij met mij. Hij is in mij en ik in Hem.
Ik loop langs de huizen. Huis na huis, flat na flat, vol slapende mensen. Ik voel dan een heilig verdriet in mij opkomen. Het verdriet dat al deze mensen niet verbonden zijn met Jezus. Ik voel hun eenzaamheid en leegheid, omdat ik die ook jarenlang met me meegedragen heb in mijn eigen zoektocht, totdat ik Jezus leerde kennen. In Jezus werd ik gezien, gevonden en geliefd, en kreeg ik een doel in mijn leven. Ik gun dat ook al die slapende mensen in mijn wijk en stad. Maar wie kennen zij, wie vertrouwen zij, die hen kan wijzen op Jezus? Wie helpt hen in hun zoektocht? Wie helpt hen om de volheid van de Heer te ontdekken?
Gelukkig ontstaan er veel bottom-up initiatieven waar kerken, denominaties of parakerkelijke organisaties vaak weinig zicht op hebben. Een voorbeeld is De Huiskerk. Ook zijn er veel mensen die zich op eigen initiatief gaan inzetten voor hun buren en hun wijk. Dit gebeurt onder de radar. Jezus bouwt zo verder aan zijn koninkrijk. Daar zie ik licht.
Ik zie ook licht in het kleine en weerbarstige van een community zijn. Neem de Alphacursus in ons huis. Met twintig mensen gepropt in onze pijpenla van een huiskamer. Een vluchteling, een vrouw die taalles geeft, een student biowetenschappen, een eenzame man, een man uit het Midden-Oosten die voor het eerst de Bijbel leest, enzovoort. Daarbij ook nog zes kinderen, waaronder een baby en een peuter… En dan samen praten over wie Jezus is. ‘Hij is altijd bij me, Hij vergeeft me, wat er ook gebeurt in mijn leven.’ Het licht zit volgens mij in hoe we zelf verbonden zijn met Jezus en hoe we dat dicht bij huis vormgeven met anderen.”
Het licht op deze wereld zal nooit doven! Waar christelijke gemeenschappen ontstaan, glinstert Gods nieuwe wereld. Lichtstralen uit een toekomende tijd. Voor dit visioen zet European Christian Mission zich dagelijks vol overgave in.
ECM gelooft dat Europa geen godvergeten continent is. God is genadig en laat het werk van zijn handen niet los. Het tijdperk van het institutionele christendom mag dan voorbij zijn, het Evangelie zal zijn kracht en relevantie nooit verliezen. Het Evangelie biedt de hoop die Europa nodig heeft. Gods goede nieuws moet daarom ook in het Europa van vandaag klinken – opnieuw en als nieuw.
Lees meer over ECM op ecmnederland.nl/visie.