Vrede vinden: Retraite in een klooster
Netherlands Missionairy Retreat 2024
Het leven van zendingswerkers is vaak een onophoudelijke cyclus van gesprekken, vergaderingen, teammomenten, preekvoorbereidingen en talloze to-do lijsten. Deze dagelijkse sleur eist zijn tol op de mentale en fysieke gezondheid. Doordeweeks is gevuld met werk en voorbereiding, terwijl zaterdagen en zondagen vol zitten met buurtactiviteiten en zondagse diensten, dingen die voorbereiding vergen, en daarnaast het organiseren van limonade en koffie enz.
Het is een woensdagmiddag en ik krijg een telefoontje dat een van de vrijwilligers, een moeder, naar het ziekenhuis is gebracht. Ik zit midden in een vergadering, heb veel te doen en mijn kinderen komen over twee uur thuis van school. Maar dan krijg ik een telefoontje van een vrouw die hulp nodig heeft met de zoon van haar zus. Of we hem drie dagen kunnen opvangen bij ons thuis, tot ze zelf kan komen. Natuurlijk pak ik de auto en ga, maar ik ben zo moe — zo ontzettend moe. Dat is mijn wake-up call. Ik heb een time-out nodig.
Mathilde
ECM biedt mensen op missie de mogelijkheid een week door te brengen in een klooster voor een retraite. Een week om anderen te ontmoeten, gebed te ontvangen en nu zelf eens vertroeteld te worden. Dus tijd om uit te slapen, maaltijden die voor je worden bereid en tijd om te ontvangen in plaats van te geven.
Mattheüs 11:28-30: "Kom naar mij, allen die vermoeid en belast zijn, en ik zal u rust geven. Neem mijn juk op u en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en u zult rust vinden voor uw zielen. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht."
De Dagelijkse Sleur
Het missiewerk lijkt nooit af te zijn. De motivatie voor je werk is het besef dat je dit voor God doet en uit liefde voor anderen. Maar zo gedreven werken met vaak te weinig menskracht en mensen die leiding kunnen geven beïnvloedt de slaap, relaties en zelfs je gevoel van eigenwaarde. Mensen voelen dat ze aan anderen geven, maar zelf op een lege batterij draaien. Een korte pauze of een middag vrij helpt niet. Alledrie de meters van fysieke, mentale en emotionele energie staan op laag.
Slow-Down Week retraite
Op een middag, terwijl ik in de gebedscirkel zit, voel ik een gevoel van verdriet over me heen komen. Alleen al het idee om terug te gaan naar het veld, terug naar het werk, de constante druk — het voelt als een gewicht dat ik weer op mijn schouders moet dragen. Ik realiseer me dat ik het afgelopen jaar lasten heb gedragen die niet van mij zijn. Deze eenvoudige daad van aanwezig zijn en het ervaren van het verdriet is genoeg om mijn tranen te laten vloeien.
Een ander transformatief moment komt tijdens een groepsdiscussie. Een van de anderen deelt haar verhaal over het vinden van vrede te midden van onrust. Haar woorden raken een snaar bij mij en ik voel een diepe verbinding met haar reis. Het herinnert me eraan dat ik niet alleen ben in mijn worstelingen en dat er hoop is op genezing en vernieuwing.
Mathilde