De MonsterStepRace; een klasse apart
Enkel rondjes van een kilometer of acht steppen was voor een aantal stamgasten geen uitdaging meer. Maar steppen wilden ze wel. En al steppend tijdens de ECM StepRace van 2012 werd het idee geboren: een MonsterStepRace! Niks geen 50 of 60 kilometer, maar een dagvullende tocht moest het worden. En gepassioneerd voor het werk van ECM kwam daar een mooie voorwaarde bij: de start moest iets te maken hebben met het werk van ECM!
De eerste editie startte in Maastricht, de plek waar Tjerk en Anneke van Dijk inmiddels een aantal jaren werkzaam waren. Op donderdagavond vertrok de groep richting het zuiden van het land, waar ze overnachtten bij verschillende gezinnen. De volgende ochtend ontmoetten ze elkaar voor de (????)kerk, waar Tjerk hen uitzond richting Deventer. Gevolgd door een busje ging de groep op pad. Twee fietsers en vijf steppers reden een prachtige route langs de Maas omhoog. Daar kwamen ze ruim 100 km verder in Nijmegen aan, waar ze gastvrij werden onthaald in het gezin van één van de initiatiefnemers.
De volgende dag vervolgden zij hun weg naar Deventer. Over de Posbank heen richting de fnish. Na 230 stepkilometers, met de nodige hoogtemeters, kwamen ze dan aan op de Stepbasis in Deventer. De inspaning kostte de nodige zweetdruppels en spierpijn in de dagen erna, maar werd ook zeer ruim gewaardeerd door de vele sponsorgelden die ze binnenbrachten.
Vanwege het unieke karakter van de MonsterStepRace werd ervoor gekozen om deze niet elk jaar te houden, maar het smaakte wel naar meer. 2015 was qua afstand minder ver, maar niet minder bijzonder. De start was in Lelystad, de bakermat van Anke van der Sluijs. Hier konden de steppers op vrijdagavond terecht in hun gastgezinnen, door wie ze op zaterdagochtend werden afgezet bij de kerk van Anke. Uitgezwaaid door de TFC startten zij aan hun tocht naar Deventer. Maar eerst naar Ermelo! Daar deden ze mee de kindersteprace aldaar, georganiseerd door een betrokken gemeente. Vanwege de route was het niet alleen steppen, maar ook een paar keer varen met de pont. Een beetje afwisseling kan geen kwaad. Opnieuw kregen de MonsterSteppers het voor elkaar om vóór 16:00 te finishen op de StepBasis!
In 2017 werd duidelijk dat er meer enthousiastelingen waren. Dit keer bestond de ploeg uit vier steppers en een tweetal fietsers, begeleid door een grote bus waar de steps en fietsen achterin konden. Dit jaar was er namelijk gekozen voor een estafettevorm; in 24 uur van Alkmaar naar Deventer. In Alkmaar stond het ThuisFrontTeam van Jeroen en Marieke Baks al klaar om de aftrap op te luisteren. Klokslag 16:00 vertrok de club. De steppers doken al snel het fietspad op, de bus mocht over de weg blijven rijden en probeerde de sportievelingen zo goed en zo kwaad het kon te volgen. West-Friesland werd verkend, tot het water van de voormalige Zuiderzee voor ze opdook. Inmiddels begon het donker te worden en de groep werd gesplitst. Een paar steppers in de bus en de anderen op de step. De finish moest natuurlijk wel gehaald worden.
De dijk van Enkhuizen naar Lelystad was lang én vlak. Af en toe lag het fietspad wat lager dan de weg en was er de luwte, maar het was flink doorsteppen met die benen. Lelystad werd snel genomen, gladde fietspaden en goede bewegwijzering zorgden voor een snelle doorsteek naar de Oostvaardersplassen. Ondertussen was het echt donker geworden en was er weinig meer te zien dan een paar lampjes die zich met een gestage snelheid van 16 kilometer per uur voortbewogen. Een ervaring die de deelnemers niet snel zullen vergeten: krassende uilen, burlende edelherten, overvliegende roofvogels en af en toe de intercity die op het naastgelegen spoor langsraasde. Verder was er van het menselijke bestaan weinig te merken.
Bij Almere de brug over, het vaste land weer onder de wielen. Hier was het even zoeken hoe de route liep, want Huizen was flink uitgebreid sinds de laatste kaart was gedrukt. Daarna volgden Blaricum en Laren. In Hilversum stond het ontbijt te wachten, dus door jongens. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedacht. Na het Mediapark lagen er opeens koeien op het fietspad en gezien het vroege uur waren die niet echt van plan om aan de kant te gaan, nog veel te vroeg op de dag. Dan maar een paar passen lopen voor de laatste meters naar het ontbijt. Dit werd heerlijk verzorgd door de ThuisFrontCommissie van de familie Zwart, toendertijd werkzaam in Portugal. Na de eerste kennismaking viel er een diepe stilte, even bijkomen!
Na Hilversum volgde de Utrechtse Heuvelrug. Goed ingericht voor wielrenners, het asfalt liet zich lekker wegsteppen. Bij Rhenen de Rijn over, door de Uiterwaarden aan de zuidelijke kant weer verder. In Arnhem wachtte de lunch. De volgende ThuisFrontCommissie stond alweer klaar, ditmaal die van de familie van Houwelingen. Een kop warme soep en lekkere broodjes werden goed gesmaakt. Inmiddels begon de vermoeidheid wel toe te slaan, maar de deadline verschoof niet. Voor de laatste keer in de benen en nu met het voltallige team op de step en de fiets; op naar Deventer!
Door omstandigheden en corona werd de volgende MonsterStepRace pas in 2021 weer georganiseerd. Vanwege de maatregelen werd ervoor gekozen om alleen met de harde kern, twee steppers en een fietser, de MonsterTocht af te leggen. Om anderen niet te belasten, werden de fietstassen volgeladen met proviand en was de start in Houten. Een slordige 100 kilometer vanaf de Stepbasis in Diepenveen. De steppers hadden acht uur om op tijd te finishen, wat ze opnieuw haalden. Ondanks weinig kunnen trainen vanwege een coronabesmetting, laat dit wel zien dat de inzet groot is.
In 2023 vertrokken de MonsterSteppers op vrijdag richting het Noorden, om op zaterdag vanuit Assen naar Diepenveen te steppen. In Assen is al heel lang een actieve ThuisFrontCommissie, eerst voor de familie Lem en de laatste jaren ook voor Christine Klaver. Zij waren erg blij dat de MonsterSteppers Assen op de kaart gingen zetten met hun sportieve prestatie. Ook hier werd de club uitgezonden vanaf de kerk, onder de zegen van één van de oudste deelnemers die we ooit bij de StepRace hebben gehad. De wind was krachtig deze dag en stond, zoals zo vaak in Nederland, richting het Noorden. Ruim 130 kilometer hadden de diehards te gaan. Onderweg af en toe een bankje om uit te rusten, maar het tempo moest erin blijven. Langs kanalen en lange wegen ging het verder. Het was iets later dan anders, maar ook nu hebben ze het gehaald: om half 5 finishten de MonsterSteppers op de Stepbasis, waar ze mochten genieten van een douche en een heerlijke kop soep!