Wie kan je dragen?
Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar deze Pasen moest ik denken aan de Griekse halfgod Atlas. In de mythologie wordt hij veroordeeld om de aardbol en het hemelgewelf op zijn schouders te dragen. Maar Pasen leert ons anders.
De vele Europeanen die wij, vol hartstocht en passie, proberen te bereiken met ons werk lijken het leven soms net als Atlas te ervaren. Ze dragen de zorgen van deze wereld als een loden last op hun schouders. En ze gaan gebukt onder omstandigheden waar ze in terecht zijn gekomen of zichzelf hebben gebracht.
Maar er is een last die wij, wereldburgers, onmogelijk zelf kunnen dragen. Daarvoor hebben we iemand anders nodig. Iemand hoger en beter dan Atlas. Dat is Jezus. 'Ja, toen wij nog zondaars waren', toen nam hij de zondelast van ons over en legde deze op zijn eigen schouders. Hij deed wat wij niet kunnen. Hij leed opdat wij niet sterven. Zodat wij anders mogen erven.
Jezus draagt dat wat Atlas nooit heeft kunnen volbrengen.
Christus kennen geeft een gloed in de vaak ingewikkelde dagelijkse dingen waar Europeanen in verkeren. Het geeft glans aan gebrokenheid in een vaak onzeker bestaan. Dat licht en die glans wil je delen!
Jezus legt, op zijn beurt, op de schouders van zijn volgelingen iets wat zij mogen doen en doorgeven. Een taak die ECM hartgrondig en vol passie, samen met anderen willen uitvoeren. Onder de volkeren discipelen maken door hen te onderwijzen, te dopen en hun te leren onderhouden alles wat God ons bevolen heeft (Mat. 28: 18-20).
Wie is er geschikt voor zoiets? Wie kan die verantwoordelijkheid dragen? Als kantoorteam en zendelingen in het veld zijn we intens dankbaar dat die ‘last’, die opdracht, veilig geborgen ligt tussen twee beloftes. Dat de Opgestane ons garandeert dat Hem alle macht gegeven is op hemel en op aarde. En dat Jezus belooft dat Hij met ons is, tot de voleinding der wereld.
Dat maakt de Grote Opdracht draaglijk, dat geeft kracht om door te gaan. Hij is erbij, gaat voor ons uit en Hij regeert. Het is Pasen en Pasen geweest.