Zon, regen en kinderen
Zomerweek kinderwerk in Oostenrijk
Al maanden keken we ernaar uit: een nacht in tenten overnachten met de kinderen van de Jungschar (interkerkelijke kinderclub). Net als vorig jaar zijn we welkom in de achtertuin van gelovige vrienden met een boerderij in het Schmirntal. Het is een hele onderneming om alle tenten op te zetten, maar uiteindelijk staan ze allemaal. De kinderen die snel klaar zijn, beginnen meteen met het snipperen van houtblokken voor het kampvuur. Lekker, worstjes roosteren en stokbrood bakken!
Net voordat we willen gaan eten, begint het zachtjes te druppen en al snel stort een dikke plensbui met een klap onweer op ons neer. We balen even, maar gelukkig kunnen we schuilen in de stal. Nadat de bui voorbij is, blijft het droog en dat terwijl er in de stad Innsbruck nog veel langer regen en zelfs hagel is gevallen. Wat een zegen! Zelfs het kampvuur blijft branden!
Het plezier van samen brood en worstjes klaarmaken is er wel een beetje af door de nattigheid. Toch zijn de kinderen nog steeds enthousiast voor een groepsspel in het donker, maar daar moeten we nog even op wachten.
Gelukkig hebben we iets voorbereid om voor te lezen en in kleine groepjes te bespreken: de liefdesbrief van God. Misschien kennen jullie die wel? De twee jongetjes met wie ik in een groepje zit, twijfelen er niet aan. "Ja, ik geloof dat God zoveel van mij houdt" en "wat een mooie zinnen zijn het, wil je het nog een keer voorlezen?" Dat was toch wel mijn hoogtepunt van het kamp: twee jonge jongens bewust meegeven hoeveel God van hen houdt, samen met hen bidden en voor hen bidden. Daarna werd het snel donker en konden het groepsspel starten.
Zo leuk, waardevol en ook voor mezelf bemoedigend, zo’n overnachting. Op naar volgend jaar!