Cookies op deze website

Deze website maakt gebruik van cookies om goed te functioneren. Als je wilt aanpassen welke cookies we mogen gebruiken, kan je jouw cookie-instellingen wijzigen. Meer informatie is beschikbaar in onze privacyverklaring.

Cookie instellingen

Strikt noodzakelijk 4 cookies

Je ontvangt strikt noodzakelijke cookies, omdat ze nodig zijn voor het juist functioneren van deze website. Deze cookies kunt u niet uitschakelen.
Naam Leverancier Omschrijving Bewaartijd

Voorkeuren 0 cookies

Deze website slaat jouw voorkeuren op zodat deze bij een volgend bezoek kunnen worden toegepast.

Geen cookies gevonden

Analyse 4 cookies

Deze website analyseert het gebruik ervan, zodat we functionaliteit daarop kunnen aanpassen en verbeteren. De gegevens zijn anoniem.
Naam Leverancier Omschrijving Bewaartijd

Tracking 1 cookies

Deze website analyseert je bezoek om de inhoud beter op jouw behoeften af te stemmen.
Naam Leverancier Omschrijving Bewaartijd

External 0 cookies

This website makes use of external functionalities such as embedded donation forms or videos.

Geen cookies gevonden

Ben

“Genade moet je uitdelen op plekken waar het donker is”

15 apr 2022 - door Peter Wierenga

,
Peter Wierenga

Ik wil je graag voorstellen aan een collega van me die vijf uur ten oosten van Kiev woont: Benjamin. Amerikaan, opgegroeid in een christelijk gezin, fijne ouders. Op zijn zeventiende wordt hij opgepakt voor drugsverkoop op school. Een harde werkelijkheid volgt. Handboeien, het cellenblok voor jeugdigen en twee dagen in de isoleercel. Met alleen zijn angst, zijn gebroken toekomst én een Gideon-bijbel.

Negentien uur lang bladert hij in dat boek. Hij start in Romeinen en God grijpt in. “Mensen die verkeerde dingen doen krijgen van God de straf die ze verdienen”, zo citeert hij Paulus. “God is goed en geduldig, Hij wacht lang met straffen. Jij denkt: zo’n God hoef ik niet serieus te nemen! Maar dan begrijp je het niet. God is juist goed voor je: Hij geeft je de kans om een nieuw leven te beginnen.” Een dag na die bekering vertelt hij aan een medegevangene voor het eerst wat genade is, omdat die genade letterlijk en figuurlijk zijn eigen leven binnenkwam en hij het wilde doorgeven.

Vier jaar later start zijn werk in Oekraïne. Want “wat moet ik in Amerika, waar iedereen God al kán kennen en zo veel kerken zijn. In Europa moet ik zijn en dan vooral in het voormalig Oostblok, waar religie decennialang als opium gold. Genade moet je uitdelen op plekken waar het donker is.” De kern van onze missie in de woorden van een gedreven mens.

Ik spreek Ben wekelijks. Ook in deze tijd. Hij werkt nu met de buurt en de kerk. Ze bakken vijfduizend broden per week en delen die uit. Ze plakken pleisters, delen benzine uit. En elke ochtend, middag en avond houdt hij in de kerk een preek van vijf minuten, met een gebed. In de schuilkelder spreekt hij mensen over hun angst voor het duister en het onbekende en over een God die je altijd weer een kans geeft.

Hij en ik denken dat Europa dit soort mensen en getuigenissen nodig heeft. Hulpvaardige handen, warme harten en woorden van een liefdevolle God. Ik ga ervan uit dat je bidt en geld geeft voor de oorlog en de ramp in Oekraïne. Ik vraag je om nog meer van je gebed, je tijd en je geld te geven om die geweldige genadige God voor te stellen op veel meer plekken in Europa.

Peter Wierenga, directeur ECM Nederland