Vorige week maandag toog ik richting Joure. We hadden afgesproken elkaar halverwege te ontmoeten. Een afvaardiging van deze Baptistengemeente ging zitten om samen door te praten over de drieling die op komst is.
Er lopen namelijk niet één, niet twee, maar drie kerkplantingsprojecten vanuit deze moedergemeente. Maar hoe doe je dat nou eigenlijk goed? Wanneer kun je je kind loslaten en wanneer moet je nog wat langer aanwezig blijven? Is het verantwoord om je tijd, aandacht, financiën (en een deel van je voorganger!) te verdelen over drie projecten? Het ene kind is het andere ook niet natuurlijk....
Soms leveren dit soort gesprekken meer vragen dan antwoorden op. Twee uur later stapten we allemaal opgetogen in de auto. Blij omdat de kerk leeft, omdat broeders het verlangen hebben om hun eigen dorp en wijk te bereiken.
Zelf ben ik dankbaar dat ik onderdeel mag uitmaken van European Christian Mission: Een mooie club die al 120 (!) jaar dit soort projecten begeleidt. Daarvoor werk ik mij graag in het zweet. Niet alleen in Joure, maar ook tijdens de Steprace!
